tabligh

اختلال طیف اوتیسم (ASD) نوعی اختلال رشد عصبی است که با (الف) نقص مداوم در تعامل اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی کلامی‌و غیرکلامی‌در چندین تنظیم و (ب) وجود رفتارها یا علایق کلیشه‌‌‌ای و / یا تکراری (انجمن روانپزشکان آمریکا ، 2013) ) شیوع اختلال طیف اوتیسم همچنان در حال افزایش است ، با برآوردهای فعلی نشان می‌دهد که از هر 54 کودک (8 ساله) در ایالات متحده 1 نفر مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شده است (ماینر و همکاران ، 2020). مطابق با داده‌های قبلی ، اخیراً مشخص شده است که تشخیص‌های ASD در مردان 4.3 برابر بیشتر از زنان است (Maenner و همکاران ، 2020). همانند سایر اختلالات رشد عصبی ، ASD در بین گروه‌های نژادی و قومی‌رخ می‌دهد. برآورد شیوع فعلی (به ازای هر 1000 کودک 8 ساله) برای سفیدپوستان غیر اسپانیایی تبار (18.5) ، سیاه پوستان غیر اسپانیایی تبار (3/18) و کودکان جزیره آسیایی / اقیانوسیه (9/17) ، شیوع کمتری در میان زندگی کودکان اسپانیایی زبان (4/15) (معدنچی) دارد. و همکاران ، 2020) علیرغم این واقعیت که علائم در طی دو سال اول زندگی معمولاً مورد توجه قرار می‌گیرند ، میانگین سن تشخیص ASD 51 ماه است (Maenner et al.، 2020). این امر خصوصاً نگران کننده است ، زیرا شواهد فراوانی نشان می‌دهد که مداخله رفتاری شدید فشرده (EIBI) در افراد مبتلا سلامت کودکان به اوتیسم با نتایج مثبت تری همراه است ، اما رسیدن به EIBI بدون تشخیص رسمی ASD اغلب دشوار است ، اگر غیرممکن نباشد. .